29 Haziran 2012 Cuma

Of

Seni en iyi sen anlarsın,konuşmak yerine onunla bununla otur bir şeyler iç kendini dinle..
Sevmediklerine kız ama onlar duymasın sevdiklerini özle ama onlar umursamasın..
Sonra en tatmin edici planların gürültüleriyle uyan en güzel rüyalardan,,
Kalk biraz ye biraz düşün biraz dinle biraz izle ama yine yalnız kal çaresizce,,
Uzaktan uzağa konuş onlarla oturup içelim en uzak sabaha ve sonunda yalnızlığa..
Dertsizken gelecekten kaygılanmazken bırazda birbirimizi severken,,
Başlar keşkelerin actığı yaraların acıları duyulmaya saatler hala geçerken..
Şimdisi yok bu umutsuzlukla geçmişi anışların olduğun gibi değil onların istediği gibi olamayışların.
Bir of çekip geçmişe dogru,geleceğe öyle bir arkanı döneceksin,
Tüm o kapkaranlığından kurtulacak seni kovalayan zaman...

Sıkılınca

Yürüsen koskocaman bir ormanın içine doğru,hayal ettiklerini orada bulacakmış gibi sonunda denize ulaşacakmış gibi yine sıkılırsın.En sevdiğin ülkeye,en sevdiklerinin yanına doğru yürüsen hatta koşsan her şey senin istediğin gibi olsa yine sıkılırsın.Sonbahar olsa,güneş doğmadan önceki o mavinin en güzel tonunu yaşıyor olsan da,yapraklar o en sevdiğin kahverenginin tonuna bürünmüş olsa da,sarhoşluğun en hoş halinde de olsan sıkılırsın.Şimdi hep birlikte en güzel olan şartları belirlesek,en güzel şarkıları dinleyerek,en güzel rüyalarla uykulara dalacak olsak bile sıkılırız.Nereden geldiğini bilmediğimiz bir rüzgar bizi alıp en derinliklerine götürse denizlerin en güzel renklerin büyüsüne kapılsak orada hatta nefes alıyor olsak ve göz yaşlarımız belli olmasa yalnız ağlamaya muhtaç olmasak o masmavinin içinde özlemek bile olmasa yine sıkılırız.Şimdi sıkılırken bu denli bir şarkı çalar bir şeyler canlanır düşlerimizde bilinçsizce gülümseriz ama şarkı biter sıkılırız.Yoğunluktan kaçıp özgür olmaya çabalarken,yalnız kalıp düşünmeye muhtaç oluyoruz.Değerlendiriyoruz,deniyoruz,yaşıyoruz,mutlu oluyoruz,vazgeçiyoruz,çaresiz kalıyoruz ve sonunda yine sıkılıyoruz.Bizim gibi yalnızlara,düşüncelere dalanlara ve kalabalıklardan uzak duranlara rastlıyoruz ve yine de sıkılıyoruz kendimize benzeyenlerin içinde.Şimdi bizi sevenlerle doluyken çevremiz,bizimle olmaya can atarlarken yalnızlıklarında,sevinçleri ellerinde bize koşarlarken biz acımasızca sıkılıyoruz.Manevi hislerimizin karşılıklarını belirlediğimiz bir alan olmadığından görünmez bağları koparırken zalim olabiliyoruz.Maddi paylaşımların anlık mutluluğunu yaşarken oyalanıyoruz.Kötü olup vazgeçince manevi ortaklarımızdan bizi kötülemelerine yarıyor ancak maddi fedakarlıkları...Denizle ateş gibi duygular ve maddeler...İnsan her şeyden herhangi bir zamandan her yer de sıkılır.Bazen vazgeçemez geç kalmıştır bazen vazgeçer erken gitmiştir.Sıkılınca ben de yazdım şarkı dinlerken,neyden bahsettiğimi düşünmeden...

28 Haziran 2012 Perşembe

Kısacası

Ortada ucsuz bucaksizlik
Kocaman bir deniz sanki
Bir yanda mutluymus gibi
Digerinde her sey yerle bir
Zor geliyor iki agirlik tasimak
Iki karakterin altinda kalmak
Kimsesizlik kadar ozgurluk
Yalnizlik sanki tek sorumsuzluk
Oyle uzun uzun anlatmak icin degil
Deliligim tum bunlara dahil
Herkes ceksın kalabalığı uzerimden
Ben tutacagim istedigimde ellerinden
Bendeki iki karakterin acisi
Bu aslinda anlatacaklarimin kisacasi

26 Haziran 2012 Salı

Delicesine

-Kime hediye edilmiş en son endişesizlik,,
Kim haykıra bilmiş en son ben özgürüm diye herkese duyururcasına,,
Kime herkes hediye etmiş sevinçlerini en son,,
Kim yaşlanmış en son gerçekleşmiş hayalleriyle..




+En tepede dertlesirken bir gun rakimizin uzerine buz gibi bir yagmur yagsa,bembeyaz olsa,,
Sonra muhabbetin ezgisi yagmurun sesi..
Bir ruzgar esse sigaramizi koruklese,kiskansak hizla yanan sigaramizi arkamizi donsek ruzgara kussek,,
Sonra ruzgarin hirsi bir delinin savasi..

Sorular

-Birilerinin bir yerlerde söylemediği cümlelerden kalmış mıdır hiç,
+Tüm harflerini doğru yazmak istediğimiz cümlelerden peki..
*Herkesin her şeyden kolayca vazgeçebildiği bir zaman,,
/Öyle olunca mı bir adalet kavramından söz edilebilir..
\Yalnızlıktan korkmayanlar da mı gerçekten ölebilir,,
*Bazı unutulmuş sözcüklerin mi hatırlattıkları bizi sınayan,,
+İnsanlarla yaşamak mı onlarsız olmaya çalışmak mı asıl çelişki..
-Eşitsizliklerden tükenenlerin haykırışlarını duyuramadan ölmeleri mi suç,

21 Haziran 2012 Perşembe

İç İçe

Kaybedecegini anlarsan sadece beklemek istersin..
Yanıltılmıssan guvenmek ıstersın,yontem ararsın,aglarsın..
Ama cok daha derın acıların ertesindeysen,,
Ne kadar gecse az da olsa azalmayacaksa sızın,,
Yagmurlar uzerıne yagmıyorsa,,
Gunes dogmasa da olur diyorsan,,
O zaman yanılttıgında,,
Seni kaybedecegını anlayan senden daha cok acı ceker..
Tek fark ise sensiz kalanlar yasayamayacaklarını dusunurken,,
Sen içinde kac kere öldüğünü sayamazsın..
Her ölüm kabulleniş,,her diriliş vazgeçiştir....

19 Haziran 2012 Salı

Adalet mi?

Düşüneneler..
Düşleyenler..
Sabaha kalanlar ve sabah kalkanlar..
Su ıcerken ıcemeyenlerı dusunenler,
Su ıcerken yetısmeye calıstıklarını dusunenler..
İnsanların kendısı hakkında dusunduklerını dusunenler,
İnsanların dusledıklerının neresınde oldugunu dusunenler..
Neden yasadıgını ne ıcın yasadıgını dusunenler,
Dusunmemek ıcın parayla kazanacaklarını dusleyenler..
Eski bir kasabada eskilerle gulenler,
Hep yenısı daha ıyısı ıcın omrunu tuketenler..
Özgur olmak ve ozgurlestırmek ıcın savasanlar,
İflas edene kadar herkesi ezenler..
Zengin yasayanlar,
Mutlu yasayanlar,
Fakir yasayanlar,
Yalnız yasayanlar,
Ama olen ve toprak olanlar..
Sonunda hep kaybolanlar..

18 Haziran 2012 Pazartesi

Bırak Gitsin

Gecenin sessizligi anlatsa sana her seyi sessizlik kadar saf ve karanlik kadar yanilgisiz olsa duyduklarin,sonra kacmazsin kendinden..
Belkı kacmazsın ama kendını yalnızlık sanarsın..
Kendının pesınden kosarsın herkesi kendın yaparsın..
Bir sigarayla durursun ya da bir kadeh rakıyla..
Uyursun sonra kactım sanıp..
Yıne ruyalarında da kendınsın..
Her nefes verısın yıne nefesı ıcıne cekısıne sebep olur..
Kendın yaratırsın hayallerınde dunyanı..
Insansızlastırırsın kendını bır ozgurluk tanımı ıcın..
Uyanırsın yıne kendın olarak..
Ozgur olamazsın yalnız olamazsın..
Ama cogalırsın kendını bolersın hayata..
İstedıklerını bulabılmek adına..
Kacamazsın bır yere ve yıne ozgur olamazsın yasadıgın surece..

Zamansız

Hayatlarımız her seyın ortasında ya da her sey uzerıne gelıyor,uzerımıze gelıyor.Mutluluklar kosuyor uzerımıze dogru ama arkamızdan yaklasan hayal kırıklıklarının da farkına varacagız gerıye donmek zorunda kaldıgımızda..Biz olmak ıstedıgımız yerde duruyoruz her sey bıze dogru gelıyor ya da olmak ıstedıgımız yere gıdıyoruz onumuz kesılıyor,arkamızdan cekılıyor,celme takılıyor,ellerımızden tutanlar yok oluyor...Durmak,dınlemek,dusunmek,mola vermek gıbı bır sansımız da yok:bız de bırılerının ellerınden tutanlarız..Birilerini odak noktamız yapmak onlardan cevremıze duvarlar ormek gıbi:biri bizi tanımak ısterse izin vermezler,bırı elımızden tutmak ıstese kıskanırlar,bırı bıze zarar vermek ıstese onune gecerler,bırısı hayatımızı degıstırmek ıstese sonunda olum bıle olsa onunla savasırlar:asla odakları olduklarının hayatlarından cıkmak ıstemezler.Bazılarımız parcalara bolunuruz,bızden bır kac tane,bırbırını tanımayan ınsanlarla cevrelenmıs,sankı tum parcalarımız bırbırınden habersız..Farklı kısılıklerımız,farklı hayatlarımız bıle bırbırıyle savas halınde ve hangısının kazanacagını da belırleyen bızız.Boyle paradoksların pencesınde cok gızlı de cok gızsız de yasadıklarımızın hesaplarını verıyoruz.Bızı hayallerıne dahıl eden bırılerı var ve bızden nasıl davranmamız gerektıgını ısteyecek kadarlar.Gelecegımızde yer alcaklarındandır boyle cesaretlı olmaları belkı ama ınsan kısa omrune cok sey sıgdırmak hevesınde oldugundan kımseye tutunup kalmamanın dogruluguna ınanıyor.Ama gelecegıne kımseyı katmama ıstegı;gecmısı paylasmadıgı ınsalardan bır gelecek kurulamayacagı gercegıyle yerle bır oluyor.Cesıtlı nıtelıklerınden dolayı hayatımıza gıren ve gecmısımı paylastıgımız ınsanlardan daha ıyı nıtelıklere sahıp olanları gorunce ınsan vazgecebılır mı sırtını dayadıklarından...Bir rakı masasında hıc tanımadıgın bırı paylastıklarıyla,hıssettırdıkerıyle,sahıcılıgıyle bır anda odagımız olabılır mı...Vazgecıp gecmıse gomduklerımız bıran hatıramızda canlanıp tekrar odagımız olabılır mi..Soru cumlelerının cevaplarından mı korktugumuz ıcın sonlarına soru ısaretı koymayız..Her sey aslında neyı ne zaman yasamak ıstedıgımızı kendımıze ıtıraf edememekle baslıyor,neyı yasarsak neyden vazgecerız ya da neyı yasamak ıcın erken,gec...Biraz daha az dusunebılmeyı basaramayınca ve ınsansızlasamayınca ınsan bıraz daha ıcmek ıstıyor bıraz daha cok sızmak...Bıraz daha ozgur olmak ıcın bıraz daha hızlı kosmak kımsenın ona yetısememesı ıcın ama hırpalanıyor,yaralanıyor ya da en kotusu takılıp dusuyor herkesın gormezden geldıgı kucucuk bır taşa..Hıc bır seyın daha fazlası ozgulugun doyumunu yasatamıyor ve neyı yasamanın zamanı geldıgını ınsan fark edemıyor dusunse de anlayamıyor..Tum ozgurlukler suyun altına dalıp uzerıne cıkana kadar:nefes almaya ıhtıyacımız var,ınsansızlasamayız...

2 Haziran 2012 Cumartesi

Korkak

Herkesin hayatı bir sekilde ister istemez kesişir.Bazılarının hayatlarımıza etkilerinin farkında olmayız ama kesişen bazı hayatlarla aramızda görünmez baglar olusur.Görünmez ama cok guclu baglar.Hayatımızda derın ve kalıcı etkıler bırakırlar.Biz aslında bu baglara tutunarak yasarız,onlarla kendımızı derın cukurlara dusmemek ıcın yukarılara cekerız.Bizim baskalarının hayatlarına uzattıgımız baglara da onlar tutunup kendılerını yukarılara cekerler.Hepımız ozgurlukten uzanan ve bırbırımızın hayatlarını ozgurluge yakınlastıran bu baglarla nefes alırız.Kendi kendımıze yetemedıgımız anlarda bu baglardan orerız her bır yanımıza.Omrumuz tukenınce bu bagları topraga devrederız ve ınsanlar agaclar gıbı dunyaya bu sekılde kok salarlar.Toprakta yok olmus olsalarda dunyada maddı manevı ızler bırakırlar hatta bu ızler ebediyete kadar dunya da kalabılecek kadar gucludurler.Oyle gucludurler kı bazen kımsesız kalmıs,kımseyle bagı kalmamıs ınsanlar topragı adeta tırnaklarıyla kazarlar yok olmus bedenlerın dunyaya bıraktıkları ızlerden,emanetlerden guc almak icin.İntiharın esıgınde olan bır ınsana yok olmus bır bedenın bagı yenı bır dunyanın kapılarını acarcasına destek olur,elınden tutar ve yasama dondurur.Bazen de bagların gucu yok olan bır bedenın baska hayatlarla olan bagları yuzunden baskalarını yanına sonsuzluga cektıgıne de sahıt oluruz.Bazen baglarımızı fark eder ve koparmaya calısırız ve hayat veren baglarımız ınsanları yok eder,karanlıga ıter.Fızıksel anlamda baglanmalar,hayatların fızıksel anlamda kesısmesı ya da bagların ve kesısmelerın fızıksel boyutlarının zedelenmesının,yok olmasının etkılerı atlatılabılırdır fakat duygusal zemınde kurulan koprulerın yok olması ya da karsılıklı,tek taraflı vazgecısler ınsanlara yasarken ölümü yasatırcasına etkıler.Yasarken adeleti ve özgürlüğü isteyen ve bunların tum ınsanların hayatlarına esıt sekılde dagılmasını savunan bana gore bunlar ıyı ınsanlar:kımsenın hayatının odak noktasına onların can damarlarına duygusal baglarını gondermek ve hayat agaclarında baskalarının hayat meyvelerını yetıstırmek ıstemezler.Ama onlara korkak derler.